Drugi schron w Piaskach był jednokondygnacyjny i wykorzystywano go jako schron do ognia czołowego. Miał on być uzbrojony w trzy zestawy NPS-3, rkm obrony bliskiej i rkm obrony wejścia, jednak obsadzono tylko 2 opancerzenia dla fortecznych wersji CKM. Pod izbami bojowymi znajdowały się zbiorniki, w których gromadziły się łuski. Niestety, zostały one zalane wodami gruntowymi. Pomieszczenie strzelnicy obrony bliskiej nie posiada ścianek działowych. Izbę wyposażono w wyjście awaryjne pod strzelnicą i dodatkowy zbiornik.

Schron należał do Punktu Oporu Duńkowice i wchodził w skład Rawsko-Ruskiego Rejonu Umocnionego tzw. Linii Mołotowa. Głównym zadaniem punktu oporu Duńkowice była ochrona drogi Radymno – Korczowa, która to otwierała możliwość przemarszu wojsk w kierunku Lwowa.