Budowę pałacu rozpoczął w XVIII wieku Kajetan Piniński, a ukończył jego bratanek Leonard Piniński. Następnie budynek przeszedł w ręce rodziny Dembowskich. W 1903 roku po zakupie dworu przez Czesława Świerzawskiego, dokonano jego przebudowy. Obiekt składał się wówczas z dwóch dwukondygnacyjnych skrzydeł połączonych pod kątem prostym, a przed wejściem dobudowano arkadowy ganek z tarasem. Po Świerzawskich obiekt przejął Kazimierz Lubomirski, a później Józef Romer. W 1917 roku dwór odkupił i następnie gruntownie wyremontował Eustachy Uznański.
W czasie II wojny światowej budynek został zajęty przez Niemców. Po odzyskaniu niepodległości w budynku założono gimnazjum, a później siedzibę w nim miały różne instytucje państwowe. Doprowadzony do znacznego zniszczenia, budynek w 1988 roku w wyniku sprzedaży trafił w prywatne ręce. Nowy właściciel wyremontował zdewastowany dach, uzupełnił ubytki w murach ściennych, wymienił stropy i stolarkę okienną, doprowadził energię elektryczną oraz gaz, wodę z sieci komunalnej i kanalizację. Niestety, zmieniające się warunki gospodarcze lat 90. XX w. oraz brak finansów spowodowały wstrzymanie prac.
W otoczeniu dworu znajduje się spichlerz i tzw. stajnia cugowa oraz starodrzew składający się z lip, jesionów, dębów oraz wierzb.
Obecnie pałac pozostaje w rękach prywatnych, lecz nie jest użytkowany.